نویسندگان محترم توجه داشته باشند که رعایت تمامی نکات زیر در نگارش مقاله الزامی است:
مقاله ها الزاما باید پژوهشی و متضمن نکته یا نکات تحقیقی جدید نسبت به سایر عناوین و فعالیت‌های مشابه باشند.
نخست: نحوه تنظیم مقالات
صفحه اول مقاله به بیان عنوان مقاله و نام نویسندگان به همراه انتساب علمی هریک اختصاص دارد. اگر نویسندگان بیش از یک نفر باشند، در مقابل نام نویسنده اصلی و در داخل پرانتز ذکر قید «نویسنده مسوول» الزامی است.
هر مقاله از چهار بخش: چکیده، متن اصلی، نتیجه و منابع تشکیل می‌شود.
الف. چکیده
- چکیده در صفحه دوم مقاله همراه با عنوان برجسته (Bold) و وسط چین شده مقاله، با اندازه قلم B Nazanin 14 قرار می‌گیرد.
- چکیده مقاله، بیان دستاوردهای مقاله است و باید در ۱۵۰ الی ۲۵۰ کلمه خلاصه و ارایه گردد.
- قلم چکیده B Nazanin 13 می باشد.
- هر چکیده باید دارای حداقل ۳ و حداکثر ۶ کلمه کلیدی باشد. کلمات کلیدی با کاما (،) از هم جدا می‌شوند.
- چکیده انگلیسی نیز مانند و متناظر با چکیده فارسی با قلم Times New Romans 12 ذیل چکیده اصلی اضافه می‌گردد.
ب. متن اصلی
- فعالیت پژوهشی محقق در این قسمت ارائه می‌گردد. و می تواند مشتمل بر عناوینی همچون مقدمه، مفاهیم، سابقه و سایر عناوین اصلی مرتبط باشد.
- قلم متن اصلی B Nazanin 14 است.
- آغاز پاراگراف‌ها بدون فرو رفتگی باشد.
- عناوین سطور (تیترها) به حالت برجسته تنظیم شده و به روش آلمانی (۱- … ۱-۱- …) تنظیم می‌شوند.
- در مقابل عناوین سطور (تیترها) از قرار دادن نقطه بیانی (:) اجتناب گردد.
- چنانچه در متن نام یا اسامی خارجی یا معادل فارسی کلمه‌ای علمی ذکر می‌شود، باید بلافاصله در داخل پرانتز عین کلمه خارجی آورده شود.
ج. نتیجه
- نتیجه تحقیق، رد یا اثبات فرضیات تحقیق و بیان یافته های محقق است.
- چنانچه محقق تمایل به ارائه پیشنهاد دارد باید بدون اختصاص عنوان مجزا، در انتهای نتایج، پاراگرافی را برای ارائه پیشنهاد اختصاص دهد.
بخش دوم. شیوه ارجاع دهی
- ارجاع به منابع در مقاله بصورت درون متنی (بلافاصله پس از ذکر مطلب و در داخل پرانتز) است. محقق نمی‌توان به هیچ وجه از پانوشت استفاده کند. چنانچه بیان جمله ای توضیحی و تفسیری ضرورت داشته باشد باید با قرار دادن شماره در مقابل کلمه مورد نظر توضیحات مربوطه را در انتهای مقاله (پس از نتیجه و قبل از منابع) اضافه نماید.
- اندازه قلم برای ارجاع درون متنی B Nazanin 13 است.
- شیوه ارجاع دهی در خصوص کتب و مقالات بدین نحو است:
نام نویسنده، سال نشر یا چاپ، ج …، ص … – مثلاً (علوی، ۱۳۷۹، ص ۲۸)
- تفاوتی در ذکر تاریخ در تاریخهای شمسی، قمری و میلادی نیست از اینرو ذکر ش، ه، م در انتهای تاریخ ضرورت ندارد.
- چنانچه کتابی فاقد تاریخ نشر باشد از کلمه «بی‌تا» بجای ذکر تاریخ استفاده می‌شود.
- چنانچه به فرهنگ لغت ارجاع شود ذکر تاریخ و صفحه ضرورت ندارد: (معین، ذیل کلمه فقه)
- چنانچه منبع لاتین باشد نام فارسی نویسنده ذکر خواهد شد. مثلاً (انشتین، ۱۹۵۲، ص ۱۲)
- چنانچه منبع، سایت اینترنتی باشد، نام سایت مورد نظر به فارسی نوشته شده و تاریخ مراجعه در مقابل آن ذکر می‌شود. مثلا (سایت ریاست جمهوری، ۱۳۹۷)
بخش سوم. منابع
- منابع در صفحه‌ای مستقل با ذکر برجسته عنوان «منابع» بیان می‌گردد.
- در بیان منابع، ابتدا منابع فارسی و عربی (مجتمعاً یا منفرداً) و سپس منابع لاتین و نهایتاً سایت‌های اینترنتی آورده می‌شوند.
- منابع فارسی، عربی، لاتین و سایت‌های اینترنتی با قرار دان سر عنوان (تیتر) بدون شماره گذاری از هم جدا می‌شوند.
- منابع به هیچ وجه شماره گذاری نشده بلکه با خط تیره در ابتدای هر منبع در هر سطر تنظیم می‌شوند.
- شیوه ارجاع دهی به کتب:
نام خانوادگی، نام، عنوان کتاب، جلد، نوبت نشر، محل نشر، انتشارات، تاریخ نشر.
مثلاً: صفایی، حسین، حقوق مدنی، جلد دوم، چاپ بیست و هفتم، تهران، انتشارات میزان، ۱۳۹۶.
مثلاً: نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، جلد سی و نهم، بیروت، دار الاحیاء، ۱۹۹۸.
- شیوه ارجاع دهی به مقالات:
نام خانوادگی، نام، عنوان مقاله در داخل گیومه، عنوان مجله، شماره چاپ، سال چاپ.
مثلاً: صفایی، اکبر، «تاملی بر شبیه سازی از منظر فقه»، مجله فقه و حقوق، شماره بیستم، ۱۳۹۵.
- شیوه ارجاع دهی به سایت‌ها:
نام سایت به فارسی، تاریخ کامل آخرین مراجعه، نام سایت به لاتین در داخل پرانتز
مثلاً: سایت آیت الله خامنه‌ای، آخرین مراجعه: ۲/۱/۱۳۹۷ (www.Leader.ir)
- اعداد مربوط به نوبت نشر، جلد و … تماما فارسی نوشته می‌شوند. (مانند نمونه‌های بالا)
- منابع بر اساس حروف الفبا تنظیم می‌شوند.
- قرآن مجید، نهج البلاغه، صحیفه سجادیه، در ابتدای منابع بدون رعایت این قاعده و بدون ذکر نام مترجم و اطلاعات نشر قرار می‌گیرند.
- چنانچه از یک مولف چندین اثر در مقاله آورده شده، عینا نام مولف تکرار می‌شود.
