دادسرا و دادگاه در پیشگیری از جرایم اطفال و نوجوانان

فاطمه پاک سیرت

کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی

چکیده

     اطفال و نوجوانان سرمایه‌های معنوی هر جامعه محسوب می‌شوند؛ که سلامت روح و جسم آن‌ها تضمین کننده سلامت جامعه در آینده خواهد بود. بنابراین مسائل آنان ازجمله بزهکاری این گروه نیازمند اختصاص تدابیر ویژه و مجزا می‌باشد. پیرو این ضرورت در پژوهش حاضر تلاش شده است تا تأثیر نهاد دادسرا و دادگاه ویژه اطفال و نوجوانان بر پیشگیری از جرائم این گروه ارزیابی گردد.

     ساختار، طرز کار و شیوه عملکرد کنشگران فرایند کیفری ویژه اطفال و نوجوانان از مرحله دستگیری تا مرحله پس از اجرای حکم، می‌تواند بنابر جهت‌گیری‌های آنان، هنجارگرایی و جامعه‌پذیری یا برعکس هنجارگریزی یا جامعه‌گریزی کسانی که آن را تجربه می‌کنند تقویت و تشدید کند و در نهایت زمینه تکرار جرم را فراهم آورد. در مقاله حاضر، خطوط اصلی پیشگیری از جرائم اطفال با تضمینات نهادهای قضایی اطفال و نوجوانان مورد بررسی قرار گرفته است.  

    در این راستا هنگام دستگیری طفل یا نوجوان در اداره پلیس و در ادامه آن در مرحله تحقیقات مقدماتی، چنانچه رفتار کنشگران این نهادها با طفل یا نوجوان بزهکار کرامت مدار نباشد، می‌تواند آثار کمانه‌ای فراوانی برای وی و جامعه به همراه داشته باشد. استفاده از تدابیری چون قضا زدایی، رعایت حقوق دفاعی و تناسب در صدور قرارهای کیفری برمبنای پرونده شخصیت در این مرحله می‌تواند از ادامه‌ی فرایند کیفری جلوگیری کند؛ در مرحله دادگاه نیز با در نظر گرفتن معیارهای دادرسی عادلانه، استفاده از مشاور و مددکار اجتماعی، استفاده از جایگزین‌های حبس، مانند تعویق صدور حکم و تعلیق اجرای مجازات، می‌توان از فرستادن طفل یا نوجوان به کانون اصلاح و تربیت جلوگیری نمود. با به کارگیری همه این تدابیر، چنانچه به عنوان آخرین راهکار طفل یا نوجوان به کانون اصلاح و تربیت فرستاده شد، برنامه‌های اصلاحی این نهاد می‌تواند در امر باز اجتماعی شدن وی کمک فراوانی کرده و در نهایت از تکرار جرم این افراد پیشگیری نماید که همه‌ی این تدابیر، با تکیه بر تخصص گرایی، جلب مشارکت مردمی و با تاکید برضرورت موضوع پیشگیری از جرم علی الخصوص جرایم اطفال و نوجوانان در جمهوری اسلامی ایران به منصه‌ی ظهور خواهد رسید.

واژگان کلیدی: پیشگیری، بزهکاری، دادگاه و دادسرا، عدالت کیفری، اطفال و نوجوانان

مفهوم طفل و نوجوان در قوانین داخلی

     در قوانین و مقررات تصویب شده پیش از انقلاب به تبع ماده 1210 قانون مدنی، رویکرد کلی آن بود که لفظ طفل در معنای فرد زیر 18 سال به کار می‌رفت و شامل دوره  نوجوانی نیز بود. به همین جهت این لفظ کمتر در قوانین و مقررات مشاهده می‌شد، بعلاوه واژه کودک معنایی مضیق‌تر از طفل داشت. اما در قوانین و مقررات بعد از انقلاب، با اصلاحات قانون مدنی و بویژه اصلاح ماده 1210 رویکرد کلی آن بود که لفظ طفل به معنای فرد زیر سن بلوغ شرعی (9 و 15 سال تمام قمری) استفاده شود و به تدریج لفظ نوجوان به معنای فرد بین سن بلوغ شرعی و زیر 18 سال تمام شمسی، در قوانین و مقررات مشاهده می‌شود. پس از تصویب پیمان‌نامه حقوق کودک و به تبعیت از این پیمان‌نامه، واژه کودک نیز در قوانین و مقررات بیشتر به کار رفت. در مجموع به نظر می‌رسد، پس از انقلاب شکوهمند اسلامی، اولاً: قانونگذار در مورد کودکان معارض قانون با تأثیر پذیری از سن بلوغ شرعی، بر روی لفظ حساسیت نشان داده و لفظ طفل را به معنای دختر تا 9 سال تمام قمری (حدود 8 سال و 9 ماه شمسی) و پسر تا 15 سال تمام قمری (حدود 14 سال و 7 ماه شمسی) در نظر گرفته است و لفظ نوجوان به صورت عرفی برای دختر بین 9 سال تمام قمری و 18 سال تمام شمسی و پسر بین 15 سال تمام قمری و 18 سال تمام شمسی مصطلح شده است. ثانیاً: در مورد کودکان نیازمند حمایت اعم از بی سرپرست، بزه‌دیده و در معرض خطر، قانونگذار در مورد لفظ و سن حساسیتی نشان نداده است.

مفهوم طفل و نوجوان در اسناد بین‌المللی

     در بیشتر اسناد بین‌المللی تعریف مشخصی از کودک ارائه نشده و تنها با اشاره به واژه کودک یا نوجوان سعی در معطوف داشتن نگاه دولت‌ها به اهمیت موضوع و حمایت از کودکان و نوجوانان و تعیین سن مسؤولیت پذیری کیفری آنان شده، ولی این که چه کسی در نهایت سن کودکی و نوجوانی را تعیین می‌نماید، با توجه به تفاوت نظام‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی موجود برعهده دولت‌های حاکم نهاده شده است. در این بخش مهم‌ترین اسناد بین‌المللی و رویکرد آن‌ها در تعریف مفهوم کودک و نوجوان را مرور خواهیم کرد.

1. میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (1966): در این سندواژه کودک تعریف نشده و فقط در بند 5 ماده 6 آن، منع اعدام افراد زیر 18 سال مقرر شده است.

 2. مقررات پکن یا قواعد بیجینگ (1985): در این سند صرفاً از واژه «نوجوان»[1] استفاده شده است. بند «الف» از ماده 2-2 این سند در تعریف «نوجوان» بیان می‌دارد: «نوجوان عبارت از کودک یا فرد کم‌سالی است که تحت نظام قانونی ذیربط مشمول رفتاری متفاوت با رفتار جاری نسبت به افراد بزرگسال می‌باشد.» در بند «ج» این ماده «بزهکار نوجوان»[2] چنین تعریف شده است: «بزهکار نوجوان عبارت از کودک یا فرد کم سالی است که متهم به ارتکاب بزه است یا محرز شده که مرتکب بزه شده است.» در تفسیر این ماده محدوده سنی برای نوجوانان بین 7 تا 18 سال و بالاتر در نظر گرفته شده است.

3. قواعد سازمان ملل متحد برای حمایت از نوجوانان محروم از آزادی (1985):این سند نیز صرفاً نوجوان را تعریف نموده است، طبق بند «الف» از ماده 11 بیان می‌دارد: «نوجوان به فردی اطلاق می‌شود که سن او کمتر از 18 سال باشد. تعیین حداقل سنی که کمتر از آن سلب آزادی نوجوان مجاز نخواهد بود به عهدهٔ قانون است.» در واقع این سند سن 18 سال را پایان نوجوانی قلمداد کرده است، اما تعیین قلمرو کودکی را به قوانین ملی واگذار نموده است.

4. پیمان‌نامه حقوق کودک (1989): این سند به عنوان مهم‌ترین سند بین‌المللی الزام آور در مورد کودکان، بر پایه دستاوردهای روانشناسی و یافته‌های روانشناسان مشهوری چون اریک اریکسون و ژان پیاژه، تعبیر جدیدی از نام‌واژه کودک ارائه نمود که دوره طفولیت و نوجوانی را نیز در بر می‌گیرد. طبق ماده یک این سند، «از نظر این پیمان‌نامه منظور از کودک افراد انسانی زیر 18 سال است؛ مگر این که طبق قانون قابل اجرا در مورد کودک با سن بلوغ کمتر تشخیص داده شود.»

مفهوم طفل و نوجوان در تماس با قانون

     اطفال و نوجوانان ممکن است در تماس با قوانین و مقررات مدنی یا کیفری قرار گیرند. در حوزه مطالعات علوم جنایی کودکان از چهار بعد متفاوت مورد توجه قرار می‌گیرند. این چهار دسته را اصطلاحاً کودکان در تماس با قانون می‌گویند:

کودکان در معرض خطر[3]

     که شامل کودکان در معرض خطر بزه‌دیدگی یا بزهکاری می‌شود و کودکانی هستند که به دلیل شرایط و اوضاع و احوال خاص رشد جسمانی، ذهنی، اخلاقی، معنوی و اجتماعی‌شان به شدت در معرض خطر قرار گرفته‌اند. پیمان‌نامه حقوق کودک به صورت نظام‌مند و سازمان‌یافته در قالب ماده‌ای مستقل به بحث حمایت از این کودکان تصریح نکرده است، اما از مفاد برخی مواد نظیر بند 2 ماده 9، ماده 19، ماده 32 و ماده 33 و روح کلی حاکم بر پیمان‌نامه چنین استنباط می‌شود که این سند بین‌المللی بر اتخاذ تدابیر و اقدامات مقتضی قانونی، اجتماعی و آموزشی و قضایی به منظور پیشگیری و شناسایی چنین اطفالی و خروج آنان از محیط مخاطره‌آمیز که مغایر با منافع عالیه آنان و رشد و سلامت جسمی، اخلاقی، روانی و اجتماعی آنان باشد یا موجب محرومیت ایشان از تحصیل شود و حمایت از آنان تأکید دارد(زینالی،1388، ص 51-49). در حقوق داخلی این موضوع از رهگذر اصول و قواعد حقوق خانواده وارد ادبیات حقوقی گردیده و سپس در حوزه حقوق کیفری مورد توجه قرار گرفته است. در این راستا ماده 1173 قانون مدنی (اصلاحی 11/8/1376)[4] مهم‌ترین ماده موجود در حوزه حقوق مدنی ناظر بر حقوق خانواده می‌باشد. ماده 5 آیین‌نامه پیش‌گیری از اعتیاد، درمان معتادان به مواد مخدر و حمایت از افراد در معرض خطر اعتیاد مصوب 20/11/1377 جلسه 63 ستاد مبارزه با مواد مخدر نیز به دانش‌آموزان در معرض آسیب«دانش‌آموزانی که سرپرست یا والدین آنها قاچاقچی، معتاد، زندانی یا فراری هستند.» و اتخاذ تدابیر مقتضی در مورد آنان اشاره دارد.

نتیجه گیری و پیشنهادات

     هدف از پیشگیری دور ساختن اطفال و نوجوانان از رفتارهای ضد اجتماعی طی مراحل اولیه زندگی آن‌ها ازیک سو و نظارت و حمایت ازاین قشر از جامعه در وضعیت دشوار است. امّا مبارزه علیه جرائم اطفال و نوجوانان مستلزم وجود تشکیلات وسیع و متناسب با احتیاجات روز هر جامعه و کشور است. ازطرف دیگر چنین مبارزه‌ای نیاز به گروه‌های متخصص صلاحیتدار دارد.

     اطفال و نوجوانانی که به هر دلیل مقررات عمومی را زیر پا می‌گذارند را نمی‌توان مانند بزرگسالان مجرم شناخت. آن‌ها آموزش زندگی در شرایط سخت، تحت اصول قانونی را باید فرا بگیرند. برای این منظور ابتدا لازم است از سرکوب کیفری آن‌ها دوری جست و سپس در سیستم عدالت کیفری هنگام دستگیری طفل یا نوجوان در اداره پلیس ودر ادامه آن در مرحله تحقیقات مقدماتی در دادسرا، رفتار کنشگران این نهادها با طفل یا نوجوان بزهکار کرامت مدار باشد، همچنین استفاده از تدابیری چون، رعایت حقوق دفاعی و تناسب در صدور قرارهای کیفری برمبنای پرونده شخصیت در این مرحله می‌تواند از ادامه فرایند کیفری جلوگیری کند. تشکیل پلیس ویژه اطفال و نوجوانان با بهره گیری از نیروهای متخصص و آموزش دیده، تجهیز پلیس به وسایل علمی کشف جرم، سرعت در اجرای وظیفه توسط پلیس و آگاهی دادن به طفل در خصوص نوع اتهام وازهمه مهم‌تر قضازدایی توسط پلیس که منجر به اخطار دادن به طفل و عدم اعزام طفل به نهادهای رسیدگی کننده و رسمی خواهد شد، از سازوکارهای مؤثر در پیشگیری از بزهکاری اطفال و نوجوانان در مرحله قبل از محاکمه در دادسرا می‌باشد؛ در مرحله محاکمه و پس از آن در دادگاه  نیز با در نظر گرفتن معیارهای دادرسی عادلانه، استفاده از مشاور و مددکار اجتماعی، استفاده از جایگزین‌های حبس، مانند تعلیق مجازات، تعویق صدور حکم و میانجی گری، می‌توان از فرستادن طفل یا نوجوان به کانون اصلاح و تربیت جلوگیری نمود ـ باتوجه به این که رویکرد قانونگذار نگرشی غیر افتراقی و زندان مدار برکانون های اصلاح و تربیت است ـ  با به کار گیری همه این تدابیر، چنانچه به عنوان آخرین راهکار طفل یا نوجوان به کانون اصلاح و تربیت فرستاده شد، برنامه‌های اصلاحی این نهاد می‌تواند در امر باز اجتماعی شدن وی کمک فراوانی کرده و در نهایت از تکرار جرم طفل یا نوجوان پیشگیری نماید. به طور کلی الزامات قانونگذاری مناسب، تدوین سیاست‌های کلان و برنامه محوربه همراه عزمِ جزم برای اجرای آن و همینطور حمایت‌های ویژه کیفری از اطفال و نوجوانان آن‌ها را به همزیستی با قوانین در جامعه سوق خواهد داد.

     از مجموع مطالبی که بیان شد می‌توان نوع دیگری از پیشگیری را در کنار انواع دیگر آن نتیجه گرفت. تاکنون نقطه تمرکز جرم شناسان در پژوهش‌های پیشگیری از جرم، شخصیت بزهکار و محیط آن بوده و سعی برآن داشتند که با انواع پیشگیری‌های کیفری و غیر کیفری، از افزایش نرخ جرم جلوگیری کنند و در این راه «آیین دادرسی کیفری» و نهادهای آن را سدی در مقابل جرم می‌انگاشتند؛ اما اکنون باید دوربین جرم شناسی پیشگیری را ازروی شخصیت فرد و محیط آن برداشته و آن را بر روی نهادهای آیین دادرسی کیفری به عنوان عاملی جرم زا متمرکز کرد؛ تا با استفاده از راهکارهایی که به تفصیل ذکر آن گذشت از نهادهای آیین دادرسی کیفری قرائتی پیشگیرانه ارائه داد.

     در مقام ارزیابی، هرچند قانون مجازات اسلامی مصوب 1392، مبادرت به تعیین نهادهای تعلیقی و تعویقی و اختصاص تدابیر افتراقی نسبت به بزهکاری اطفال و نوجوانان نموده است؛ لکن به نظر می‌رسد نیل به دستاوردهای مطلوب این جهت گیری، بدون رعایت موازین شکلی متناسب با آن میسر نمی‌باشد. در قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 نیز با اندک تفاوتی با قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب 1378، در ماده 285 به تحقیقات مقدماتی در جرائم اطفال اشاره دارد. همچنین، در مواد 408 تا 418 نیز به چگونگی برگزاری دادگاه‌های اطفال اشاره شده است. آنچه درباره اطفال در سیستم دادرسی کیفری محل بحث است، این است که اصول دادرسی مستقل و ویژه کودکان در ساختار نظام دادرسی کیفری ایران مشاهده نمی‌شود.

     چنانچه قوانین دادرسی نشان می‌دهند آنچه موجود است، اختصاص بخشی از دادگاه‌ها به رسیدگی به جرائم کودکان است که در عین حال می‌توانند به سایر جرائم رسیدگی کنند. اختصاص شعبه‌ای از دادسرا و دادگاه به رسیدگی به جرائم اطفال و نوجوانان، دادرسی ویژه آن‌ها را ایجاد نمی‌کند. چون اصول و استانداردهای مربوط به کودکان در این دادگاه‌ها رعایت نمی‌شود، بلکه همه مقررات و قوانین جزایی عمومی درباره کودکان نیز اجرا می‌گردد. دادگاه یا دادسرای اختصاصی که متکی به قوانین عمومی باشد (بدون قوانین دادرسی ویژه اطفال و نوجوانان) به تحقق نظام دادرسی ویژه آن‌ها منجر نمی‌گردد. به طور نمونه، نمی‌توانیم در قوانین موجود اصل یا قاعده ایی پیدا نماییم که به رعایت تناسب بین مجازات و شخصیت کودکان اشاره داشته باشد. با پیوستن ایران به میثاق بین المللی حقوق کودک تشکیل دادگاه‌های اطفال مورد توجه قرار گرفت. اما شاهد دادرسی ویژه اطفال به صورت منسجم بعد از پیروزی انقلاب نیستیم. در حالی که در قانون تشکیل دادگاه اطفال مصوب 1338 بیش از 50 سال قبل چنین دادگاه‌هایی با استانداردهای مدرن در ایران تشکیل شده بود. به طور مشخص ماده 16 این قانون رسیدگی به جرائم اطفال را تابع قانون آیین دادرسی عمومی قرار نمی‌داد. در حالی که امروزه آیین دادرسی مستقل در دادگاه اطفال در ایران برقرار نیست. برای بیان توضیح بیشتر باید گفت که در قانون آیین دادرسی کیفری جدید، دادرسی ویژه اطفال و نوجوانان باز به صورت ناقص مورد توجه است، و استثنائاتی در آن دیده می‌شود. مثلاً علی رغم اینکه رسیدگی به همه جرائم اطفال زیر 18 سال را درصلاحیت دادگاه اطفال دانسته‌اند، بین اطفال زیر 15 سال و بالای 15 سال قائل به تفاوت شده‌اند. (ماده 285) تنها تفاوت در این است که یکی از شعب کیفری در این مورد ابلاغ دادگاه اطفال، علاوه برانجام امور غیر اطفال را دریافت می‌کند. یا براساس ماده 306 و ماده 285 به اتهامات نوجوانان کمتر از 18 سال در دادگاه‌ها مستقیماً رسیدگی می‌شود، نه در دادگاه ویژه اطفال و نوجوانان، و تحقیقات این موارد نیز در دادسرای ویژه آن‌ها صورت نمی‌گیرد. کودکان در این شرایط در دادگاه‌های عمومی و در کنار سایر افراد بزهکار و یا متهم به بزهکاری قرار می‌گیرند. در ماده 315 قانون مورد بحث برای رهایی ظاهری از ایراد مطرح شده، به دادگاه کیفری یک ویژه اطفال و نوجوانان اشاره می‌کند و به امتیازات این دادگاه برای آن‌ها اشاره می‌نماید. اما امتیاز خاصی در این موارد برای کودکان و نوجوانان (در نیل به دادرسی ویژه و عادلانه) مقرر نشده است. آنچه عدالت برای کودکان ایجاب می‌نماید، اختصاص نظام دادرسی ویژه کودکان به کلی متفاوت از دیگران با جزییات قابل پیش بینی مؤثر برای گروه‌های مختلف سنی کودکان معارض قانون است. به شیوه‌ای که امکان توجه به همه جزییات رفتاری کودک منجر به نقض قانون فراهم باشدو امکان تبدیل شدن کودک به بزهکار آینده را به صورت جدی کاهش دهد

     و در پایان لازم به یاد آوری است که مسئله پیشگیری از جرم ماهیت مشارکتی دارد، که یک نهاد به تنهایی قادر به انجام آن نیست، اراده‌ای در حدو اندازه یک جامعه پویا و همه ارکان آن لازم است نه صرفاً نهاد دادگاه و دادسرای ویژه اطفال و نوجوانان. درواقع سپردن این وظیفه، صرفاً به دستگاه قضایی، چاره یابی از سوی معلول به علت است. بنابراین اقدامات گسترده‌ای لازم است که همکاری نهادهای اجتماعی و دولتی مختلف موجود در جامعه را می‌طلبد که اگر همکاری لازم را باهم داشته باشند، به طور قطع نتایج مفید و مثبتی در زمینه پیشگیری از بزهکاری اطفال و نوجوانان به دست خواهد آمد.

و نهایتاً با ارائه پیشنهاداتی چند به این مجال پایان می‌دهیم.

ـ تفکیک مرحله محاکمه از مرحله تعیین مجازات، براساس یافته‌های روان شناسان ازپرونده شخصیت کودک؛

ـ رسیدگی خارج از نوبت به جرائم اطفال به منظور پرهیز از بازداشت؛

ـ حمایت ویژه از اطفال بزهکار پس از خروج از فرایند کیفری، به منظور بازگرداندن وی به جامعه و جلوگیری از تکرار جرم؛

ـ تدوین و اصلاح قوانین ومقررات ودادن اختیارات به پلیس و مشاوران و مددکاران اجتماعی جهت انجام برخی اقدامات لازم در دادرسی ویژه اطفال و نوجوانان؛

ـ تصریح وظایف و اختیارات پلیس ویژه اطفال و نوجوانان در قبال این گروه؛

ـ تعارض زدایی از برخی از مواد قانونی در حوزه پلیس ویژه اطفال و نوجوانان مانند ماده 31 و 285 ق. آ. د. ک مصوب سال 1392؛

ـ اقدام در خصوص آموزش‌های تخصصی پلیس ویژه اطفال و نوجوانان و تصویب سرفصل‌های دروس متناسب با نیازهای این گروه برای پیشگیری ازجرم در دانشگاه علوم انتظامی امین؛

ـ باتوجه به لزوم تشکیل پلیس ویژه اطفال و نوجوانان، این نیرو در محلی خارج از یگان‌های انتظامی استقرار یابد تا اهداف مورد نظر به خوبی تأمین گردد و حمایت لازم از این قشر آسیب پذیر به عمل آید؛

ـ اعطاء اختیارات بیشتر در حوزه پیشگیری، قضازدایی، تحقیقات مقدماتی و اجرای احکام به پلیس ویژه اطفال و نوجوانان؛

ـ ساده سازی ساختارهای قضایی و تمرکز دادرسی ویژه تمامی جرائم اطفال و نوجوانان در دادگاه اطفال و نوجوانان؛

ـ توجه خاص به کانون‌های اصلاح و تربیت به عنوان یگانه روش مؤسسه‌ای اصلاح و بازپیوند اطفال و نوجوانان بزهکار و تدوین مقررات خاص کودک مدارانه برای آن.

منابع

کتب

1. آشوری، محمد، (1394)، عدالت کیفری (2)، مجموعه مقالات، چاپ دوم، تهران، نشر دادگستر

2. ابراهیمی، شهرام، (1390)، جرم شناسی پیشگیری، چاپ اول، تهران، نشر میزان

3. ابراهیمی ورکیانی، فاطمه، (1389)، حق دادرسی منصفانه کودکان در تعارض با قانون، چاپ اول، نشر جنگل

4. اردبیلی، محمد علی، (1393)، حقوق جزای عمومی ج 1 و 2 و 3، چاپ سی ودوم، تهران، نشر میزان

5. بابایی، محمد علی، (1390)، جرم شناسی بالینی، چاپ اول، تهران، نشر میزان

6. بارانی، محمدو کشفی، سید سعید، (1392)، نظام عدالت برای کودکان و نوجوانان (راهنمای عملی پلیس)، تهران، معاونت تربیت و آموزش ناجا

7. باصری، علی اکبر، (1387)، سیاست جنایی قضایی کودکان و نوجوانان (در حقوق داخلی و اسناد بین المللی)، تهران، نشر خرسندی

8. بکاریا، سزار، (1393)، رساله جرائم و مجازات‌ها، مترجم، اردبیلی، محمدعلی، چاپ هفتم، تهران، نشر میزان

9. پاک نهاد، امیر، (1388)، سیاست جنایی ریسک مدار، تهران، نشرمیزان

10. پرادل، ژان، (1389)، تاریخ اندیشه‌های کیفری، مترجم: نجفی ابرند آبادی، علی حسین، تهران، نشرسمت

11. پیوندی، غلام رضا، (1390)، حقوق کودک، چاپ اول، تهران، سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و علوم اسلامی

12. تایلی، نیک، (1395)، پیشگیری از جرم، مترجم: زمانی، امین اله و مهذب، مریم، تهران، نشر مجد

13. جندلی، منون، (1395)، درآمدی بر پیشگیری از جرم، مترجم، ابراهیمی، شهرام، چاپ دوم، تهران، نشر میزان

14. جوان جعفری، عبدالرضاو سیدزاده ثانی، مهدی، (1391)، رهنمودهای عملی پیشگیری ازجرم، چاپ اول، تهران، نشر میزان

15. حبیبی، زهره و خسروی نیا، حسن، (1393)، بررسی موارد مغایرت کنوانسیون حمایت از حقوق کودکان با فقه و حقوق اسلامی، چاپ اول، قم، نشر آیین محمود

16. حسن ملکی، قاسم، (1388)، آشنایی با حقوق کودکان، چاپ اول، نشرآییژ

17. حق پناهیان، عباس، (1393)، جرم شناسی بزهکاری اطفال و نوجوانان، تهران، نشر مجد

18. خالقی، علی، (1395)، آیین دادرسی کیفری ج 1 و 2، چاپ سی وسوم، تهران، نشر شهر دانش

19. خالقی، علی، (1393)، نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری، چاپ دوم، تهران، نشر شهردانش

20. خسروشاهی، قدرت الله، (1393)، مراحل سه گانه پیشگیری ازجرم درآموزه های قرآنی، چاپ اول، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی

21. خلفی، مسلم، (1388)، مبانی حقوقی پیشگیری ازجرم، چاپ اول، قم، نشر نورالسجاد

22. دانش، تاج زمان، (1393)، دادرسی اطفال بزهکار در حقوق تطبیقی، چاپ پنجم، تهران، نشر میزان

23. دادستان، پریرخ، (1382)، روان شناسی جنایی، چاپ اول، تهران، نشر سمت

24. دهخدا، علی اکبر، (1389)، لغت نامه فارسی، نشر افست گلشن

25. ذوالقدر، محمدباقرو توکل پور، محمدهادی، (1394)، مدیریت راهبردی پیشگیری ازوقوع جرم و آسیب‌های اجتماعی، چاپ اول، نشر مرکزمطبوعات و انتشارات قوه قضاییه

26. رجبی پور، محمود، (1391)، مبانی پیشگیری اجتماعی رشد مدار از بزهکاری اطفال و نوجوانان، چاپ دوم، تهران، نشر میزان

27. رجبی پور، محمود، (1387)، مبانی پیشگیری اجتماعی از بزهکاری اطفال و نوجوانان، چاپ اول، نشر منتهی

28. رضوانی، سودابه، (1391)، مدیریت انسان مدارریسک جرم، تهران، نشر میزان

29. رنوچی، ژان فرانسوا وکورتن، کریستین، (1395)، حقوق کیفری کودکان ونوجوانان، مترجم: رضوی فرد، بهزادو بهشتی، خدیجه، چاپ اول، تهران، نشر میزان

30. رهامی، محسن، (1392)، اقدامات تأمینی و تربیتی، چاپ دوم، تهران، نشر میزان

31. زهر، هوارد، (1390)، کتاب کوچک عدالت ترمیمی، مترجم: غلامی، حسین، چاپ دوم، تهران، نشر مجد

32. زهر، هورادو آلن، مک رأی، (1386)، کتاب کوچک نشست‌های گروهی خانوادگی، مترجم: غلامی، حسین، تهران، نشر مجد

33. زهروی، رضا و صفری، محسن، (1394)، حقوق اطفال و نوجوانان (بررسی تطبیقی)، چاپ اول، تهران، نشر دادگستر

34. سرکشیکیان، محمدحسین، (1395)، سازمان‌های پیشگیری ازجرم، چاپ اول، تهران، نشر خرسندی

35. شامبیاتی، هوشنگ، (1394)، بزهکاری اطفال و نوجوانان «طبق قانون جدید»، تهران، نشر مجد

36. صلاحی، جاویدو امامی نمینی، محمود، (1394)، دادرسی اطفال و نوجوانان بزهکار، تهران، نشرمیزان

37. صلاحی، جاوید، (1387)، بزهکاری اطفال و نوجوانان، تهران، نشر میزان

38. صلاحی، جاوید، (1389)، کلیات بزهکاری اطفال و نوجوانان، چاپ هشتم، تهران، نشر میزان

39. طه، فریده، (1390)، بررسی کنگره‌های پیشگیری از جرم و عدالت کیفری سازمان ملل متحد (نوجوانان در معرض بزهکاری)، چاپ اول، تهران، نشر میزان

40. عابد خراسانی، محمودرضا، (1389)، درآمدی برحقوق کودک، تهران، نشر میزان

41. عابدی، محمد، (1388)، نقش حکومت در پیشگیری ازجرم، چاپ اول، قم، نشر نورالسجاد

42. عباچی، مریم، (1392)، حقوق کیفری اطفال در اسنادسازمان ملل متحد، تهران، نشر مجد

43. عباچی، مریم، (1380)، حقوق کیفری اطفال و نوجوانان در اسناد سازمان ملل متحد، نشر مجد

44. عباسی، مجتبی، (1394)، بزهکاری اطفال، تهران، نشر مجد

45. علوی نژاد، عباس و عندلیب کورایم، مرتضی و محمودی نیا، سعید، (1395)، مجموعه مقالات پیشگیری از جرائم و آسیب‌های اجتماعی، چاپ اول، تهران، نشر خرسندی

46. علیزاده، مهدی، (1382)، نقش اسلام در پیشگیری و کاهش بزهکاری، چاپ اول، مشهد، نشر دانشگاه علوم اسلامی رضوی

47. عمید، حسن، (1383)، فرهنگ فارسی، چاپ سی‌ام، تهران، نشر امیر کبیر

48. غلامی، حسین، (1390)، بررسی حقوقی ـ جرم شناختی تکرار جرم، چاپ سوم، تهران، نشر میزان

49. غلامی، حسین، (1390)، عدالت ترمیمی، چاپ دوم، تهران، نشر سمت

50. فرانس، آلن و هامل، رأس، (1393)، پیشگیری رشد مدار از جرم (مجموعه مقالات)، مترجم، شاملو، باقرو مقیمی، مهدی، چاپ اول، تهران، نشر میزان

51. قربانی زیر دهی، پگاه، (1393)، پرونده شخصیت در دادرسی اطفال و نوجوانان بزهکار، تهران، نشر جاودانه

52. قرینی لابار، عباس، (1396)، پرونده شخصیت و پیشگیری از بزهکاری، تهران، نشر قانون یار

53. گسن، ریموند، (1370)، جرم شناسی کاربردی، مترجم: کی نیا، مهدی، چاپ اول، تهران، نشر مجد

54. کاظمی، سیدعلی و بارانی، محمد، (1388)، مجموعه مقاله‌های برگزیده همایش علمی کاربردی پلیس در نظام عدالت برای کودکان و نوجوانان، چاپ اول، نشرحدیث کوثر

55. کرمی پورسیار، عباس، (1393)، پیشگیری از جرم در موافقت نامه‌های همکاری امنیتی جمهوری اسلامی ایران، چاپ اول، تهران، نشر مجد

56. کریمی، مهدی، (1394)، بزهکاری کودکان و نوجوانان (سرقت)، چاپ اول، تهران، نشر مجد

57. کوشکی، غلام حسین، (1394)، پلیس ویژه اطفال و نوجوانان در نظام قضایی ایران (ضرورت‌ها و کارکردها)، تهران، مرکز مطبوعات و انتشارات قوه قضاییه

58. محقق هرچقان، علیرضا، (1390)، سن مسئولیت کیفری از منظر جرم شناسی، چاپ اول، تهران، نشر دادگستر

59. محمدنسل، غلام رضا ودیگران، (1391)، راهنمای کارگاه علمی ـ کاربردی مدیریت پیشگیری از وقوع جرم وآسیب های اجتماعی، تهران، نشر میزان

60. محمد نسل، غلام رضا، (1395)، جرم شناسی عمومی، چاپ اول، تهران، نشر دادگستر

61. مدنی، سعیدو زینالی، امیر حمزه، (1390)، آسیب شناسی حقوق کودکان در ایران، چاپ اول، تهران، نشرمیزان

62. مصفا، نسرین و داور، زهرا، (1391)، میثاق حقوق کودک در اسلام ازمنظر حقوق بشر دوستانه بین المللی، چاپ اول، تهران، نشرشهر دانش

63. مصفا، نسرین، (1383)، کنوانسیون حقوق کودک و بهره وری از آن در حقوق داخلی ایران، چاپ اول، تهران، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

64. مطهری بیدگلی، محسن، (1388)، نقش عدالت اجتماعی در پیشگیری از جرم، چاپ اول، قم، نورالسجاد

65. معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم قوه قضاییه، (1391)، مدیریت پیشگیری از وقوع جرم و آسیب‌های اجتماعی، چاپ اول، تهران، نشر میزان

66. معظمی، شهلا، (1394)، دادرسی ویژه کودکان و نوجوانان، چاپ اول، تهران، نشر دادگستر

67. معظمی، شهلا، (1395)، بزهکاری کودکان و نوجوانان، چاپ دوازدهم، نشر دادگستر

68. معین، محمد، (1375)، فرهنگ فارسی، چاپ نهم، جلد 4، تهران، نشر امیر کبیر

69. معین، محمد، (1363)، فرهنگ فارسی، چاپ هشتم، جلد 2، تهران، نشر امیرکبیر

70. ملک محمدی، حمیدرضا، (1393)، جرم شناسی کاربردی، چاپ اول، تهران، نشر میزان

71. مهاجری، علی، (1386)، آیین رسیدگی در دادسرا، چاپ ششم، قم، نشر نگین

72. مهدوی، محمود، (1390)، پیشگیری از جرم (پیشگیری رشدمدار)، چاپ اول، نشرسمت

73. مهرا، نسرین، (1390)، عدالت کیفری کودکان و نوجوانان، تهران، نشر میزان

74. موسوی، عافیه السادات، (1390)، بزهکاری اطفال و نوجوانان 1 و 2، چاپ اول، تهران، نشر مجد

75. میری، سید رضا، (1390)، آیین دادرسی کیفری (تعقیب کیفری)، تهران، نشر مجد

76. ناجی زواره، مرتضی، (1395)، آیین دادرسی کیفری، جلد دوم، چاپ دوم، تهران، نشر خرسندی

77. نجفی ابرند آبادی، علی حسین و هاشم بیگی، هاشم، (1373)، دانشنامه جرم شناسی، چاپ هفتم، تهران، نشر دانشگاه شهید بهشتی

78. نجفی ابرند آبادی، علی حسین، (1388)، پیشگیری عادلانه از جرم، مجموعه مقالات نکوداشت دکتر آشوری، تهران، نشر سمت

79. نجفی توانا، علی، (1393)، جرم شناسی، چاپ هفدهم، نشر آموزش و پرورش

80. نوبهار، رحیم، (1387)، حمایت حقوق کیفری از حوزه‌های عمومی و خصوصی، تهران، نشر جنگل

81. نیازپور، امیرحسن، (1394)، حقوق کیفری کودکان و نوجوانان، تهران، نشر میزان

82.هدایت ، هدیه،(1395)، آیین دادرسی ویژه کودکان بزه دیده: مطالعه تطبیقی اسنادبین المللی و حقوق کیفری ایران، چاپ اول، تهران ، نشر میزان

83. هدایتی، وحیدو چراغ، شهنازو غلامی، سارا، (1394)، گزیده اسنادبین المللی حقوق کودک، چاپ اول، تهران، نشر خرسندی

84. یوسفی مراغه‌ای، مهدی و عزیزی، امیر، (1393)، قانون آیین دادرسی کیفری، چاپ دوم، تهران، نشر خرسندی

85. قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392

86. قانون مجازات اسلامی مصوب 1392

مقالات

87. آشوری، محمدو عظیم زاده، شادی، (1392)، جایگاه پرونده شخصیت در فرایند پیشگیری از پایدار شدن بزهکاری جوانان، فصلنامه حقوق دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دوره چهل و سوم، شماره 1

88. احمدی موسوی، سید مهدی، (1392)، جایگاه نهادآموزش در پیشگیری از بزهکاری و بزه دیدگی کودکان، فصلنامه مطالعات پیشگیری از جرم، سال هشتم، شماره 27

89. اسدی، لیلا سادات، (1382)، کودکان بزهکار و بزه دیده در حقوق ایران، مجله ندای صادق، سال هشتم، شماره 30

90. اسدی، لیلا سادات، (1382)، دادرسی کیفری اطفال در حقوق ایران، مجله حقوقی دادگستری، شماره 45

91. اصغر زاده، سمیه و نوبهار، زهرا، (1394)، چشم اندازهای مسئولیت‌های پلیس اطفال و نوجوانان در پیشگیری از جرم، فصلنامه مطالعات پیشگیری از جرم، سال دهم، شماره 35

92. اصغری، عبدالرضا و سرمدی واله، علی، (1391)، پیشگیری اجتماعی از جرم در قانون برنامه پنجم توسعه، فصلنامه آموزه‌های حقوق کیفری، سال دوم، شماره 4

93. السان، مصطفی، (1387)، دادرسی منصفانه برای کودکان، مجله حقوق بشر، شماره 4

94. الهام، غلام حسین، منوچهری، مریم، (1393)، تخصصی شدن رسیدگی در دادگاه‌های اطفال در ایران و ایتالیا، فصلنامه مطالعات حقوق کیفری و جرم شناسی، دوره اول، شماره 1

95. انصاری، باقر و انصاری، اسماعیل، (1390)، بایسته‌های حمایت از اطفال بزه دیده، فصلنامه اطلاع رسانی حقوق

96. بابایی، محمد علی و نجیبیان، علی، (1390)، چالش‌های پیشگیری وضعی از جرم، مجله حقوقی دادگستری، سال هفتادو پنجم، شماره 75

97. بدری، علی، (1396)، دادرسی کیفری ویژه اطفال در حقوق ایران، فصلنامه علمی ـ حقوقی قانون یار، دوره اول

98. بوگن شنیدر، کارن، (1392)، آیا شناخت کافی از نوجوانان برای پیشگیری از جرم در اختیار داریم؟، فصلنامه مطالعات پیشگیری ازجرم، سال هشتم، شماره 27

99. توجهی، عبدالعلی و کوره پز، حسین محمد، (1392)، درآمدی بر نهاد تعویق صدور حکم در حقوق ایران، آلمان و فرانسه، فصلنامه پژوهش حقوق کیفری، سال دوم، شماره 5

100. جانی پور، مجتبی وقریب، رخساره، (1396)، مطالعه تطبیقی قلمرو ومعیارهای اعمال میانجی گری کیفری در حقوق ایران، انگلیس و بلژیک، فصلنامه پژوهش حقوق کیفری، سال هشتم، شماره 1

101. جعفرپور صادق، الهام و عدالت جو، اعظم، (1393)، بزه پوشی و تأتیر آن در پیشگیری از انحراف ثانویه، فصلنامه تحقیقات حقوقی آزاد، سال هفتم، شماره 22

102. جوان جعفری بجنوردی، عبدالرضا وقتلویی طرقی، شعله، (1395)، نقش مددکار اجتماعی در نظام عدالت کیفری اطفال و نوجوانان بزه دیده، فصلنامه داخلی کانون وکلای دادگستری، شماره 15

103. جهانی، بهزاد وشکیبایی، پریوش، (1390)، جایگاه پلیس ویژه کودکان و نوجوانان در فرایند دادرسی کیفری، مجله کارگاه، دوره دوم، سال پنجم، شماره 17

104. خسروشاهی، قدرت الله و هاشمی، ساراسادات و نجفی اسکندری، علیرضا، (1393)، معنا بخشی به زندگی و مؤلفه‌های تأثیر آزار در پیشگیری از منظر قرآن کریم، آموزه‌های قرآنی؛ دانشگاه علوم اسلامی رضوی، شماره 21

105. خسروشاهی، قدرت الله و نمامیان، پیمان و شکربیگی، علیرضا، (1390)، پیشگیری از جرم در پرتو آموزه‌های دینی، نشریه مهندسی فرهنگی، سال ششم، شماره 57 و 58

106. خسروشاهی، قدرت الله و منصوری، حیدر، (1389)، پیشگیری زودرس از بزهکاری با رویکرد خانواده مدار، فصلنامه مطالعات پیشگیری از جرم، سال پنجم، شماره 16

107. خلیلی عمران، میثم، (1392)، نقش فرایند کیفری در پیشگیری از جرم و تکرارآن، فصلنامه مطالعات پیشگیری از جرم، سال هشتم، شماره 26

108. رئیسی، حسن، (بی تا)، عدالت برای کودک و نوجوان، آموزشکده آنلاین برای جامعه مدنی ایران (توانا)

109. رستمی تبریزی، لمیاء، (بی تا)، نقش مرحله پسا کیفری در پیشگیری از تکرارجرم با تکیه بر بزهکاری زنان، مجله تحقیقات حقوقی، شماره 61

110. رضوانی، محمد و طاهریان، میلاد، (1392)، قضازدایی در عدالت کیفری اطفال و نوجوانان با تأکید بر اسناد بین المللی و نظام کیفری ایران، بی نام

111. زکوی، مهدی، (1395)، بررسی ترتیب رسیدگی در دادگاه اطفال و نوجوانان، فصلنامه مطالعات حقوق، شماره 1

112. دهقانی، علی، (1387)، دادرسی ویژه کودکان و نوجوانان گامی در راستای انطباق با تعهدات بین المللی، فصلنامه دانشکده ادبیات و علوم انسانی، سال سوم، شماره 10 و 11

113. دهقانی، محسن و روشن، محمد، (1387)، بررسی نارسایی ارزیابی روان شناسی قانونی در پرونده‌های کودکان و نوجوانان کانون اصلاح و تربیت، فصلنامه خانواده پژوهی، سال چهارم، شماره 14

114. ساویگناک، جولی، (1391)، ابزارهایی برای شناسایی و ارزیابی خطر بزهکاری در میان جوانان، مترجم: دیرباز، مرضیه، فصلنامه مطالعات پیشگیری ازجرم، سال هفتم، شماره 22

115. ساریخانی، عادل، (1395)، سبک‌های تربیتی و پیشگیری از جرم، مجله حقوق جزا و سیاست جنایی، دوره اول، شماره 2

116. ساریخانی، عادل، (1394)، مبانی وآثار صدورتعویق حکم مجازات در نظام کیفری ایران، فرانسه، فصلنامه پژوهش تطبیقی حقوق اسلام و غرب، سال دوم، شماره 3

117. ساقیان، محمد مهدی و صادق نژاد، مجید و ملائی، مریم، (1394)، بررسی تحولات کودکان و نوجوانان بزه دیده در مرحله تحقیقات مقدماتی در پرتو قانون آیین دادرسی کیفری 1392، نشریه اندیشه‌های حقوق کیفری، سال اول، شماره 1

118. سعادتمند، محمد و قناد، فاطمه، (1395)، تشکیلات قضایی آیین دادرسی کیفری ناظر بر اطفال بزهکار و نوجوانان، فصلنامه تحقیقات جدید در علوم انسانی، سال سوم، شماره 13

119. سیما مونتی، سیلوی، (1386)، جهت گیری‌های اخیر حقوق کیفری صغار فرانسه؛ درباره قانون 5 مارس 2007 راجع به پیشگیری از بزهکاری، مترجم: نجفی ابرند آبادی، علی حسین، فصلنامه مطالعات پیشگیری از جرم، سال دوم، شماره 4

120. شاو، مارگارات، (1394)، الگوهای بین المللی پیشگیری ازجرم، مترجم: دارایی، شهرام، فصلنامه مطالعات پیشگیری از جرم، سال یازدهم، شماره 34

121. شایگان، (1389)، الگوی عدالت کیفری کودکان و نوجوانان معارض با قانون در حقوق ایران، مجموعه مقالات، تهران، دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری

122. شکرچی زاده، محسن و نوذری، زهره، (1395)، سیاست جنایی تقنینی در قبال اطفال و نوجوانان بزهکار براساس قانون مجازات اسلامی 1392، شماره 9

123. شیری، عباس، (1394)، درآمدی بر پیشگیری وضعی و گونه‌های آن، بی نام

124. صالحی، جواد و صادقی نژاد، الهام، (1390)، آموزه‌های اسلامی؛ دریچه‌ای به سوی پیشگیری اجتماعی از وقوع جرم، ماهنامه مهندسی فرهنگی، سال ششم، شماره 61 و 62

125. صادقی، محمد هادی، (1384)، محدودیت‌های بزه پوشی، مجله اصلاح و تربیت، شماره 74

126. عابدینی، غلامرضاو علوی، سید محمدتقی، (1395)، بررسی محتویات پرونده شخصیت اطفال ونوجوانان در حقوق ایران، مجله حقوق جزا و سیاست جنایی، دوره یکم، شماره 1

127. عباچی، مریم، (1383)، پیشگیری از بزهکاری و بزه دیدگی کودکان، مجله حقوقی دادگستری، شماره 47

128. عظیم زاده، شادی و شیخ السلامی، گلاویژ، (1393)، از مادر معتاد تا فرزند بزهکار «الگوی رشد مجرمانه مبتنی بر بزه دیده شناسی ثانویه»، مجله حقوقی دادگستری، سال هفتادو هشتم، شماره 87

129. علی حسینی، علی و نظری، مینا، (1395)، نقش جامعه پذیری در پیشگیری از بزهکاری نوجوانان در ایران، فصلنامه مطالعات پیشگیری ازجرم، سال یازدهم، شماره 38

130. غلامی، حسین، (1392)، الگوها یا گونه‌های عدالت کیفری اطفال، فصلنامه آموزه‌های حقوق کیفری، شماره 6

131. فروتن،مصطفی،(1388)، تعلیق تعقیب و القاءیا ابقاء آن، مجله کانون وکلای دادگستری مرکز، شماره 207

132. قربانیان، حسین و هراتیان نژادی، مجید، (1390)، نقش نهادها و سازمان‌های دولتی و غیر دولتی در پیشگیری از وقوع جرم، فصلنامه کانون، شماره 116

133. قناد، فاطمه و اکبری، مسعود، (1392)، سیاست کیفری ایران در قبال اطفال و نوجوانان بزه دیده گردشگری جنسی، فصلنامه پژوهش حقوق کیفری، سال دوم، شماره 5

134. کشفی، سیدسعیدو اصانلو، علی، (1390)، نقش مددکاران اجتماعی در پیشگیری از بزهکاران اطفال و نوجوانان، مجله پلیس زن، سال پنجم، شماره 14

135. کشفی، سید سعید و اصانلو، علی، (1390)، پیشگیری انتظامی از بزهکاری اطفال و نوجوانان، نشریه پلیس زن، سال پنجم، شماره 15

136. کم، بهروز ومحمد جزمالی، آنا، (1395)، وظایف و نقش دادستان در حقوق کیفری نوین ایران، مجله تخصصی حقوق و علوم قضایی، سال دوم، شماره 20

137. کیان، مریم، (1394)، تبیین ابعاد تربیت کودک در نظام خانواده از دیدگاه اسلام، فصلنامه اخلاق، سال پنجم، شماره 18

138. گلدوست جویباری، رجب، (بی تا)، نقش دادستان در پیشگیری از وقوع جرم، بی نا

139. متولی زاده نایینی، نفیسه، (1386)، پیشگیری رشدمدار «زودرس»، فصلنامه مطالعات پیشگیری از جرم، سال دوم، شماره 2

140. محمدیان، سارا و محمدرضاپور، بابک، (1392)، لزوم تشکیل پرونده شخصیت در فرایند دادرسی کیفری ایران، مجله علمی پزشکی قانونی، دوره نوزدهم، شماره‌های 2 و 3

141. مرادی، خدیجه، (1394)، تحلیل وضعیت قضایی کودکان ازمنظر حقوق ایران و کنوانسیون حقوق کودک و تأثیر آن برنظم و امنیت جامعه، فصلنامه دانش انتظامی کرمانشاه، سال ششم، شماره 22

142. مؤذن زادگان، حسنعلی و کوشکی، غلام حسین و بارانی، محمد و یاراحمدی، حسین، (1395)، قضازدایی پلیسی در قبال اطفال و نوجوانان بزهکار؛ مطالعه تطبیقی نیوزیلند، کانادا و ایران، فصلنامه پژوهش‌های دانش انتظامی، سال هجدهم

143. مؤذن زادگان، حسنعلی، (1387)، سیر تحول قوانین کیفری کودکان و نوجوانان در حقوق ایران، مجله حقوقی دادگستری، شماره 62 و 63

144. مؤذن زادگان، حسنعلی، (1383)، دادرسی کیفری ویژه اطفال در حقوق ایران، مجله ندای صادق، سال نهم، شماره 33

145. میرکمالی، سید علیرضا و حسینی، انسیه، (1394)، کانون اصلاح و تربیت از منظر پیشگیری رشدمدار، فصلنامه پژوهش حقوق کیفری، سال چهارم، شماره 13

146. میرکمالی، علیرضا و حسینی، انسیه، (1395)، دادرسی افتراقی اطفال در قانون آیین دادرسی کیفری 1392، پژوهشنامه حقوق کیفری، سال هفتم، شماره 2

147. میلانی، علیرضا و علی محمدی، مرتضی، (1395)، پیشگیری اولیه از وقوع جرائم و تخلفات و عوامل مؤثر برآن براساس آموزه‌های قرآنی، مجله بصیرت و تربیت اسلامی، سال سیزدهم، شماره 36

148. ناظر زاده کرمانی، فرناز و امامی غفاری، زینب، (1393)، بررسی رویه و نگرش قضات دادگاه‌های اطفال تهران به جایگزین‌های مجازات حبس، بی نام

149. نجفی ابرند آبادی، علی حسین و رضوانی، سودابه، (1394)، سلب آزادی پیشگیری محوربا تأکید برماده 150 قانون مجازات اسلامی 1392، فصلنامه پژوهشی حقوق کیفری، سال چهارم، شماره 12

150. نجفی ابرند آبادی، علی حسین، (1393)، نظارت برمجرمان خطرناک؛ چالش‌ها و راهکارها، فصلنامه پژوهش حقوق کیفری، سال دوم، شماره 6

151. نجفی ابرند آبادی، علی حسین، (1382)، از عدالت کیفری کلاسیک تا عدالت ترمیمی، مجله الهیات و حقوق، شماره 3 و 4

152. نجفی توانا، علی، (1388)، ضرورت تشکیل پرونده شخصیت در دادرسی اطفال بزهکار، فصلنامه خانواده پژوهی، سال پنجم، شماره 81

153. نعیمی، لیلا، (1382)، مسئولیت کیفری اطفال از دیدگاه مکاتب مختلف، مجله ندای صادق، سال هشتم، شماره 32

154. نوبهار، رحیم، (1390)، اصل کمینه‌ای بودن حقوق کیفری، فصلنامه آموزه‌های حقوق کیفری، سال اول، شماره 1

155. نورمحمد زاده، علی، (1396)، بررسی سیاست کیفری ایران در قبال بزهکاری اطفال و نوجوانان، فصلنامه دانش انتظامی خراسان شمالی، سال چهارم، شماره 14

156. نیازپور، امیرحسن، (1393)، اساسی سازی حقوق پیشگیری از جرم در ایران، فصلنامه پژوهش حقوق کیفری، سال دوم، شماره 6

157. نیازپور، امیر حسن، (1391)، گفتمان پیمان حقوق کودک در زمینه پیشگیری از بزهکاری، فصلنامه پژوهشی حقوق کیفری، شماره 6

158. نیازپور، امیر حسن، (1389)، پاسخ‌های عدالت کیفری ایران به بزهکاری اطفال، فصلنامه مطالعات پیشگیری از جرم، سال پنجم، شماره 14

159. یوسفی زاده، معصومه، (1395)، مطالعه تطبیقی خدمات عمومی و عام المنفعه به عنوان کیفر جایگزین حبس اطفال و نوجوانان در قانون جدید مجازات ایران و اسناد بین المللی، فصلنامه تحقیقات جدید در علوم انسانی، سال دوم، شماره 3

پایان نامه‌ها

160. اسکندری، منا، (1390)، نقش مددکاری اجتماعی در دادرسی کیفری اطفال، راهنما: زینالی، امیر حمزه، آزاد تهران مرکز

161. اکبری، یوسف، (1391)، نقش رسانه در پیشگیری از وقوع جرم، راهنما: نجفی توانا، علی، پیام نور

162. اعتباری، محمد سجاد، (1391)، نقش مددکاری اجتماعی در نظام عدالت کیفری اطفال، راهنما: حاجی ده آبادی، محمد علی، قم

163. افشاری، صغرا، (1388)، بررسی و مقایسه رویکردهای مختلف پیشگیری از بزهکاری کودکان، راهنما: ساریخانی، عادل، قم

164. بناگر زرخونی، (1389)، تحقیقات مقدماتی در دادگاه اطفال در حقوق ایران، راهنما: شاکری، ابوالحسن، مازندران

165. ترکمان، مهرداد، (1391)، نقش پلیس در پیشگیری از جرائم سایبری، راهنما: حکیمی نیا، سعید، اراک

166. چنگایی، فرشاد، (1389)، نقش نهادهای حمایتی در پیشگیری از بزهکاری (با تأکیدبر سازمان بهزیستی)، راهنما: خسرو شاهی، قدرت الله، اصفهان

167. سالاری جم، شهرام، (1394)، جایگاه پرونده شخصیت در قانون مجازات اسلامی مصوب 1392، راهنما: کاظمی، قباد، آزاد کرمانشاه

168. صاحب جمع، لیلا، (1390)، پیشگیری زودرس از بزهکاری در سیاست جنایی ایران و سازمان ملل متحد، راهنما: رحیمی نژاد، اسماعیل، تبریز

169. کریمی، ماشااله، (1395)، سبک تربیت و پیشگیری از بزهکاری ازدیدگاه آموزه‌های اسلامی، راهنما: ساریخانی، عادل، قم

170. گوهری، سعید، (1390)، پرونده شخصیت در نظام کیفری ایران، راهنما: خالقی، ابوالفتح، قم

171. فرهومند، صابر، (1392)، نقش پلیس در پیشگیری ازجرم با تأکید بر مشارکت مردم، راهنما: پورسعید، رامین، پیام نور

172. لجم اورک، کوثر، (1390)، اقدامات و تدابیر ضابطین دادگستری در قبال اخلال در نظم عمومی و راهکارهای پیشگیری از آن، راهنما: شادمان فر، محمدرضا، آزاد تهران مرکز

173. متقی، ابراهیم، (1389)، تبیین کانون اصلاح وتربیت در پیشگیری ازجرم، راهنما: خسروشاهی، قدرت الله، اصفهان

174. مددی، حسین، (1392)، تعزیر و نقش آن در پیشگیری از جرم ازمنظر فقه، راهنما: حیدری خراسانی، محمدجواد، قم

175. منصوری، حیدر، (1389)، پیشگیری زد رس از بزهکاری با نگاهی به آموزه‌های اسلام، راهنما: خسروشاهی، قدرت الله، اصفهان

176. هاشمی، سیده زهرا، (1388)، ضرورت لحاظ اختلالات رانی در پیشگیری از بزهکاری اطفال، راهنما: میر محمد صادقی، حسین، علوم قضایی و خدمات اداری

Abstract

    Children and adolescents are considered to be the intellectual capital of any society, whose health of the soul and body will ensure the health of the community in the future. Therefore, their issues, including the crime of this group, require the adoption of specific and distinct measures. The same importance has led to the provision of various international documents dealing with children and adolescents in conflict with the law. Following this necessity, the present study attempts to influence the use of library resources and analytical descriptive methods. The court and special department for children and adolescents to assess the crimes of this group.

    The structure, workmanship and way of performing the actors of the penal process for children and adolescents from the arrest stage to the post-execution stage can, according to their orientations, normality and socialization, or vice versa, normality or the escape society of those who Experience to strengthen and exacerbate, and ultimately provide grounds for repetition of crime. The author of this study examined the main lines of the prevention of child crime with the guarantees of the judicial institutions of children and adolescents.

    This important issue will come to light by relying on specialization, engaging in popular participation and engagement, and with the emphasis on the need for and the place of crime prevention, especially for children and adolescents in the Islamic Republic of Iran.

Keywords: Crime, prevention, Juvenile, delinquency, Juvenile court, criminal justice,